Efenim iki aylık aralıklarla çalıstığım araba sürme mücadeleminde baya baya sonuna gelmiş sayılırım.Derlerdi de inanmazdım trafiğin bir sürücü için ne kadar stresli olduğuna.Sürekli dikattini toplamak ,hem arkanı ,hem sağını solunu kontrol etmek aynı zamanda el ayak uyumunu sağlamak, kırmızı ışık gibi ,şerit kaybetmemek gibi,önünüze zamansız çıkan yayaya vurmamak gibi trafik kurallarını uygulamak,bunları bir arda yapareken seri olmak zor işmiş.Birde acemiliğinizden kaynaklanan yavaş araba kullanmanız sırasında arkanızda öten kornaları duymamak ne menem ne zor işmiş.Ne kolay ne zevkli işmiş sürücünün yanında oturup radyoya eşlik etmek yada bir sohbet açıp sürücününde katılmasını beklemek ve de arabayı süren kadar zorlanıyormuşcasına trafikten yakınmak akmayan trafiğe oflamak puflamak ya da telefonda araba kullanmakta olduğunu belirten arkadaşınızla sohbeti uzatmak.
Zooooorr zor işte ben bunu da başardım sanırım:)İki gündür tarafiğe çıkıyorum fenada sayılmam hani hepsini bir arada yaparken.Yanımda Şadi abinin ara sıra dur kızzzzz,yavaşlaaaaaaa gibi imdat çığlıkları olmuyor değil yada gergin suratının tehlikeyi atlatınca nasıl rahatladığını da farketmedim değil.Fakat bunları da kısa süre sonra ortadan kaldırabileceğimi düşünerek bu işi de başardığımı söylemeden ve kendimi tebrik etmeden geçemeyeceğim:)Artık ben de rahat sürücü koltuğu yanından kalkıp sürücü koltuğuna oturdum.Kazasız belasız iyi yolculuklar diliyorum şimdiden bana güvenip arabama bineceklere:)
NOT:Geriye kaldı n-2 iş;)
2 yorum:
Tebrikleeerrrrrrrrrrrr:)Yarışalım mı:P
İlk başladığım günleri hatırlıyorum da, ter içinde kalırdım:) Şimdi bile acaip gerginlik yaratıyor araba kullanmak, yine de gariptir keyif de alıyorum hani...
Kazasız belasız yolculukların olsun inşallah:)
yaşasın yaaaa..budur...kızım hep bunun hayalini kurdum...bi arkadaşım olsa araba kullanmayı bilse...hatta daha bi güzeli bu arkadaşın bir de arabası olsa....yarısını yaptın darısı diğer yarının başına:D
Yorum Gönder